 |
| C. Bukowski (1920-1994) |
Çev: K. Özkan Dağ
Evet elbette, dışarıda değilsem evdeyim,
çalma kapıyı, sönükse ışıklarım.
Ya eğer sesler duyarsan,
Proust okuyorumdur;
şayet biri kapının altından atmışsa.
Borç veremem, ya da telefonumu
ya da arabamdan geriye kalanı.
Belki dünün gazetesini alabilirsin,
ya da eski bir gömlek, belki bir bologna sandviçi
ve eğer çığlık atmıyorsan geceleri, bir kanepe.
Kendinden bahsedersin,
evet, çok normal bu
hepimiz zor zamanlardayız.
Ama aile kurmaya çalışmıyorum ben,
çocuğumu Harvard'a göndermek,
ya da av arazisi satın almak...
Yüksek değil hedeflerim,
sadece kendimi canlı tutabilmek,
az biraz daha.
Ve kapımı çalarsan işte, bazen,
cevap vermiyorsam,
bil ki burada kadın filan yok.
Çenem kırılmıştır, onu bağlayacak bir şey arıyorumdur.
Belki de kelebekleri kovalıyorumdur,
duvar kağıdında süzülen.
Cevap vermiyorsam yani,
cevap vermiyorumdur, ve
henüz hazır değilimdir,
seni öldürmeye, ya da sevmeye, ya da kabullenmeye...
Konuşmak istemiyorumdur,
meşgul, deli, mutluyumdur...
Belki bir ipte sallanıyorumdur,
hatta ışıklar da açıktır.
Bir ses duyabilirsin,
soluklanma, dua, şarkı...
radyo, yuvarlanan zarlar veya daktilo sesi...
Uzaklaş! O gece değil, o saat değil,
kabalıktan, cehaletten değil tavrım,
İncitmek değil amacım, bir böceği bile.
Ama bazen, bir şeylerin kanıtını arıyorum,
masmavi gözlerinin, hep mavi kalsınlar,
ve saçların, şayet var ise,
ve aklın, kimse tarafından içine girilmemiş
ip kopana ya da düğümler atılana kadar
veya kafan tıraş edilene kadar ayna karşısında,
yara kapanıp, tekrar açılana dek,
daima.
Habis, Sayı: 4
Orijinal adı: don't come round but if you do...
Tür: Şiir
Dil: İngilizce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder